Aanpassen en nog veel meer

Onlangs had ik een prachtig telefonisch consult met een man die op dat moment heel erg moe was. Hij heeft een deeltijdbaan waarin hij lekker veel buiten is. Hij kan dan enorm genieten van de bomen, de planten en de vogels. Komt dan helemaal tot rust. Hij vroeg zich af waarom hij zo moe was en wat eraan te doen.

Ik liet hem praten en stelde op het juiste moment de juiste vraag om dieper in zichzelf te zakken. Om contact te maken met zijn ziel. Ik vroeg hoe zijn dag begonnen was en of hij daar iets over wilde vertellen. Dit kwam eigenlijk omdat hij zei dat hij al wat minder stress ervoer toen hij na een uur fietsen op zijn werk aankwam.

Elke dag staat hij om ongeveer 5 uur op en dan voordat hij op zijn fiets stapt belt zijn vriendin vaak nog even om hem een goede dag te wensen. Op deze dag had het gesprek veel langer geduurd omdat zijn vriendin haar verhaal kwijt wilde. Hij kreeg ook het één en ander aan kritiek te verwerken en na ruim een uur moest hij toch echt wel op de fiets stappen. Het liet hem onderweg niet los wat ze allemaal had verteld en naar gelang de dag vorderde was hij helemaal doodop.

Toen hij mij belde vertelde hij dat hij had besloten niet te willen samenwonen. Hij kon dit niet meer opbrengen. Hij wilde graag een stuk vrijheid ervaren. Vrijheid om zelf te bepalen wanneer hij een schoon shirt zou aantrekken en wat hij wilde eten en waar hij die dag naar toe zou fietsen. Hij had hier zoals hij vertelde uiteraard ook over nagedacht waarom hij dan niet meer wilde samenwonen. Hij vertelde dat hij veel soul searching had gedaan naar zijn enorme behoefte om meer vrijheid te ervaren. Hij was het oudste kind in een gezin met meerdere kinderen en zijn ervaring was dat hij altijd de verstandigste moest zijn en ook mee moest helpen binnen het gezin. In een 3 jarige spirituele opleiding had hij veel begeleiding en ondersteuning gehad van therapeuten en mede cursisten om veel te verwerken en alle modder te ervaren en op te ruimen, zoals hij dit zelf omschreef.
Zijn huidige vriendin had haar teleurstelling hierover geuit en hij was ook een tijdje bij een maatschappelijk werker geweest om meer inzicht te krijgen in waarom hij liever alleen woont. Hij vertelde uitgebreid over hoe hij steeds vaker kan genieten van zijn leven op aarde en hoe hij naar zichzelf kijkt.

Hij kon het gesprek van die ochtend de gehele dag voelen en was aan het herkauwen wat er allemaal gezegd was en hij was doodop ervan. Dit is voor veel mensen die ik spreek herkenbaar. Zelf heb ik ook veel ervaring met het alsmaar te herkauwen wat er allemaal gezegd is en heb ik ook de nodige inzichten gekregen.
Relaties zijn ons gegeven om de liefde te ervaren en zo bekeken is dat natuurlijk prachtig. In de praktijk echter ervaren we ook vaak dat wat we in eerste instantie als liefde zien ook wel eens een gevangenis kan worden of een fuik zoals Juriaan omschrijft. Hij is een holistisch huisarts en coach en omschrijft op een prachtige manier hoe de liefde in een fuik kan veranderen.

Naar gelang het gesprek vorderde had ik hem veel ruimte gegeven zijn verhaal te vertellen omdat hij zo tot inzicht kon komen en ook kon kijken naar hoe dit eventueel op te lossen.(als het op te lossen valt). Ik probeer dan altijd de juiste vraag te stellen of een opmerking te geven die een ander de kans geeft om zelf tot dit inzicht te komen en ik laat ook de humor zien van dit alles. Humor werkt vaak om meer ontspannen naar jezelf en de ander te kijken.

Een aantal thema’s kwamen voorbij zoals: grensbewaking, faalangst, aanpassen en onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en de ander.

Grensbewaking is nodig om als ziel te kunnen groeien. Veel sensitieve mensen, hebben echt de grootste moeite om hun grenzen te bewaken. Van nature willen ze een ander helpen en vergeten daardoor wat ze zelf willen. Vaak komt dit voort uit te weinig zelfvertrouwen en angst om afgewezen te worden. We willen allemaal liefde ervaren en we denken dan dat als we een ander de ruimte geven die ze willen we die liefde zullen ervaren. In de praktijk is het echter zo dat we op ten duur gaan voelen dat dit alles niets met liefde te maken heeft. We hebben ons aangepast omdat we bang waren om afgewezen te worden. We hebben altijd voor een ander klaargestaan om gezien te worden en in contact met een ander te zijn. Naar gelang van tijd komen we er achter dat een ander meestal ons gebruikt heeft om zijn eigen zin door te drijven. Natuurlijk doet die ander dat meestal niet om je dwars te zitten. Ook zij doen dit vaak doordat ze niet gezien zijn geworden. Veel mensen dragen zonder dat ze het weten veel pijn met zich mee die te maken heeft met het thema voorwaardelijke liefde.

Voorwaarden stellen aan liefde is eigenlijk iets tegennatuurlijk. We werpen allerlei barrières op zoals verwachtingen die de natuurlijke stroom die liefde is blokkeren. Natuurlijk is het nodig om in een relatie te communiceren over wat je prettig of niet zo prettig vind. Maar wat als dit een wet wordt van mede op persen. Dat jij vind dat het zo moet en niet anders. Een zekere flexibiliteit is nodig om elkaar het licht in de ogen te gunnen en we hoeven ook niet altijd gelijk te hebben ook al doet de gehele omgeving het zo. Naar gelang ik op deze aarde rondhobbel ben ik er achter gekomen dat veel van onze gedragingen voortkomen uit conditionering. Conditionering die vooral gericht is ons aan te passen aan wat gangbaar is.

Onlangs las ik een artikel in een magazine over dat steeds meer mensen het niet zo prettig vinden om met hun partner te slapen. Ze liggen liever alleen. Er wordt ook geschreven dat dit nogal een taboe is. Het is zo gezellig en het geeft intimiteit  zoals knuffelen, aanraking en nabijheid. Nou zal ik dat niet ontkennen. Echter vind ik persoonlijk het gesnurk van een partner niet zo gezellig  Dan moet je midden in de nacht weer een por geven en even later weer en ben je na tig keer wakker zijn of wakker liggen helemaal brak. Nee, dan liever gewoon een eigen bed en de behoefte aan intimiteit op een ander tijdstip bij elkaar zoeken. Het is ook wel spannend om elkaar op te zoeken en samen de hemel op aarde te creëren .
Van jongs af aan wordt ons echter het idee meegegeven dat we samen moeten slapen. Nou heb ik niet zoveel meer met moeten maar ook ik heb er moeite mee gehad om een eigen bed op te zoeken en ook mij partner heeft er moeite mee gehad. Nu blijkt dat veel mensen dit niet toe durven te geven omdat ze anders wellicht kritiek ontvangen van een ander.

Veel mensen hebben te maken met faalangst. We willen het graag goed doen en voelen dat we niet goed genoeg zijn. We ervaren weinig zelfliefde en zijn geconditioneerd op liefde te geven. Echter niet aan ons zelf maar aan de ander. We denken dan liefde te geven en krijgen te maken met allerlei zieleroerselen die ons zeggen dat we ons zelf tekort doen. Vaak krijgen we dat door doordat we in een persoonlijke crisis belanden. Als het goed is leren we dan voor onszelf op te komen. Op de juiste tijd een ander halt toe te roepen. Het liefst op een rustige manier tenzij die ander gewoonweg niet luistert. Vanuit onvoorwaardelijke liefde  te leven is dat je het jezelf gunt om een goede nachtrust te hebben en dat je het een ander gunt om dit zo te mogen ervaren.

Aanpassen wordt ons geleerd. Het is aangeleerd gedrag, waarbij ik moet zeggen dat het niet altijd iets is wat je alleen maar zou moeten bekijken als negatief of positief.  Soms is het goed en soms ook totaal niet. Het is niet voor een ieder in dezelfde mate belastend en ook niet voor een ieder een issue. Aanpassen kan voor mensen een zekerheid opleveren die maakt dat ze wat meer angstvrij door het leven kunnen gaan. Het is wellicht een schijnzekerheid maar toch kan het op dat moment ook voor veiligheid zorgen. Aanpassen gaat pas echt tot last worden als je totaal niet meer weet wie je zelf bent of dat je jezelf gewoonweg niet durft te zijn. Zelf heb ik regelmatig de keuze gemaakt om toch voor mezelf te gaan, ondanks de kritiek die ik kreeg. Toch heb ik me ook vaak aangepast.

Het schoolsysteem is voor mij daar een mooi voorbeeld voor. Ik leer graag via ervaring en moest jaren in de schoolbanken zitten en  naar een meester of juf luisteren die ging zeggen hoe en wat je moest leren. Ik had echter graag daar zelf ook nog wat over te zeggen willen hebben. Tenslotte weet ik zelf heel goed wat ik wel en niet goed kan. Ik heb ook bemerkt dat als je als kind je eigen weg wilt volgen je dit niet in dank wordt afgenomen. Volwassenen denken het  over het algemeen beter te weten. Door de ervaringen op school en in het gezin waar ik opgroeide heb ik dus geleerd om mijn mond maar te houden en te doen wat ik moet doen. Alleen als het echt tegen mijn gevoel inging omdat mijn toekomst ermee bepaald werd dan kwam ik echt wel voor mezelf op. Toen mijn moede wilde dat ik na de middelbare school ging werken heb ik gezegd dit niet te willen. Ik wilde een opleiding doen. Zij vond dat niet nodig want ik zou toch een huisvrouw worden. Dit wilde ik echter niet en het is ook niet gebeurt. Ik heb veel van mijn opleiding zelf betaald en ja, dat was pittig.

De man die mij belde was tot de conclusie gekomen niet te willen samenwonen. Samenwonen was voor hem teveel aanpassen aan een ander en hij had ook de ruimte nodig in zijn eigen huis. Die zou hij moeten opgeven als hij ging samenwonen. Een eigen kamer hebbend was niet voldoende voor hem. Hij wilde een eigen huiskamer, toilet en douche om zelf te bepalen wanneer hij de was gaat doen en wat hij wel of niet wil laten rondslingeren. In onze maatschappij is het nog steeds aan de orde dat je kiest voor huisje, boompje en nog veel meer. Niet een ieder heeft die behoefte.

In het gesprek  hebben we het daar ook over gehad. Je hoeft niet op je tenen te lopen omdat een ander iets van je wil. Je kan ook gewoon het niet doen en ook vragen of een ander hier rekening mee kan houden. Dit vond hij nog moeilijk. Nou, dat mag. Dat is ook niet zo makkelijk. Je zou een ander kunnen teleurstellen en ook weer daar een gesprek over kunnen krijgen. Veel mensen hebben te maken met een gekwetst innerlijk kind wat graag gezien wil worden. In het geval van deze man was het zo dat zijn vriendin ook allerlei ervaringen had met een vorige relatie. Daar was hij van op de hoogt en hij was geneigd om haar veel tegemoet te komen. Echter bemerkte hij dan ook dat hij zich weer ging aanpassen en zelf in het gedrang kwam.
Natuurlijk kun je tegen je vriendin zeggen dat je het begrijpt, maar dat je toch ook je eigen vrijheid noodzakelijk vind. Voor deze man was het belangrijk om toe te geven en toestemming aan zichzelf te geven om ook gewoon op zichzelf te blijven wonen en om niet in de vroege ochtend al een heel probleem te moeten horen. Vooral dit laatste zou hij bespreekbaar gaan maken. Het gaf hem ook lucht om te beseffen dat er voor een probleem ook een tijdstip kan zijn waarop je dit niet wilt horen. Daarmee geef je een grens aan.
Een grens die je nodig hebt om zelf te kunnen functioneren en naar je werk te gaan zonder een al te vol hoofd. We hebben ook gesproken over waarom je een vol hoofd krijgt. Dit heeft enerzijds te maken met het te lang luisteren naar een ander en ook dat het iets in je triggert. In zijn geval was dat dat hij dacht dat hij zich moest aanpassen. Dat hij iets moet geven wat hij maar beperkt kan geven. Zijn vriendin moet dit aan haarzelf geven. Dat hoeft hij niet te doen. Ja, dat geeft rust. Je bent niet verantwoordelijk voor die ander. Als je je niet verantwoordelijk voelt voor die ander kan je vaak weer met een open hart luisteren zonder dat het blijft malen. Het malen is vaak omdat je denkt dat je iets moet doen wat je niet kan geven en nou dan bedenk je je nog veel meer en dan ben je aan het eind van de dag doodop.

Al met al had ons gesprek duidelijkheid gegeven en ik hoop van harte dat hij de ruimte blijft nemen om zichzelf te zijn. Ik heb daar wel een goed gevoel over. Tevens hoop ik dat hij samen met zijn vriendin nog meer liefde gaat ervaren. Op sommige momenten zien we gewoon even door de bomen het bos niet meer. In feite zat het wel goed tussen hen. Beide zijn bezig meer zichzelf te zijn en hebben ook te maken met overtuigingen die ze echt wel kunnen veranderen. Bij de man was in ieder geval genoeg zelfkennis en zo in het gesprek te horen bij zijn vriendin ook.

Het was een mooi gesprek en ik ben altijd dankbaar als een mens zo openhartig is en datgene deelt wat er echt toe doet.